Incipit
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
Credo in Deum, Patrem omnipoténtem, Creatórem cæli et terræ.
Et in Jesum Christum, Fílium ejus únicum, Dóminum nostrum: qui concéptus est de Spíritu Sancto, natus ex María Vírgine, passus sub Póntio Piláto, crucifíxus, mórtuus, et sepúltus: descéndit ad ínferos; tértia die resurréxit a mórtuis; ascéndit ad cælos; sedet ad déxteram Dei Patris omnipoténtis: inde ventúrus est judicáre vivos et mórtuos.
Credo in Spíritum Sanctum, sanctam Ecclésiam cathólicam, Sanctórum communiónem, remissiónem peccatórum, carnis resurrectiónem, vitam ætérnam. Amen.
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
|
Początek
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaskiś pełna; Pan z Tobą: błogosławionaś ty między niewiastami, i błogosławiony owoc żywota twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi.
I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego: który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł, i pogrzebion: zstąpił do piekieł: trzeciego dnia zmartwychwstał; wstąpił na niebiosa; siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego: stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych.
Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.
℣. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Invitatorium {Antiphona ex Psalterio secundum tempora}
Ant. In manu tua, Dómine, * Omnes fines terræ.
Ant. In manu tua, Dómine, * Omnes fines terræ.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. In manu tua, Dómine, * Omnes fines terræ.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Omnes fines terræ.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. In manu tua, Dómine, * Omnes fines terræ.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Omnes fines terræ.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. In manu tua, Dómine, * Omnes fines terræ.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Omnes fines terræ.
Ant. In manu tua, Dómine, * Omnes fines terræ.
|
Wezwanie {Antyfona z Psałterza według okresu}
Ant. W Twoim ręku, Panie * Wszystkie krańce ziemi.
Ant. W Twoim ręku, Panie * Wszystkie krańce ziemi.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. W Twoim ręku, Panie * Wszystkie krańce ziemi.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Wszystkie krańce ziemi.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. W Twoim ręku, Panie * Wszystkie krańce ziemi.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Wszystkie krańce ziemi.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. W Twoim ręku, Panie * Wszystkie krańce ziemi.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wszystkie krańce ziemi.
Ant. W Twoim ręku, Panie * Wszystkie krańce ziemi.
|
Hymnus {ex Psalterio secundum tempora}
Rerum Creátor óptime,
Rectórque noster, áspice:
Nos a quiéte nóxia
Mersos sopóre líbera.
Te, sancte Christe, póscimus,
Ignósce tu criminibus:
Ad confiténdum súrgimus,
Morásque noctis rúmpimus.
Mentes manúsque tóllimus,
Prophéta sicut nóctibus
Nobis geréndum prǽcipit,
Paulúsque gestis cénsuit.
Vides malum, quod fécimus:
Occúlta nostra pándimus:
Preces geméntes fúndimus,
Dimítte quod peccávimus.
Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Únice,
Cum Spíritu Paráclito
Regnans per omne sǽculum.
Amen.
|
Hymn {z Psałterza według okresu}
Najlepszy Stwórco rzeczy
I rządco nasz, spojrzyj:
Uwolnij nas pogrążonych w śnie
Od szkodliwej gnuśności.
Ciebie, Chryste święty, prosimy,
Wybacz winy wszelkie,
Gdy do wyznawania wstajemy
I pory nocy przerywamy.
Serca i ręce wznosimy,
Jako Prorok nakazał
Nam czynić wśród nocy,
A Paweł uczynkami zalecił.
Widzisz zło, któreśmy popełnili,
Ukryte nasze winy wyjawiamy,
Wzdychając prośmy wylewamy,
Wybacz, w czemeśmy zgrzeszyli.
Udziel, Ojcze najmiłościwszy,
I Jedyny, równy Ojcu,
Z Duchem Pocieszycielem
Królujący po wszystkie wieki.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Avértit Dóminus.
Psalmus 52 [1]
52:1 Dixit insípiens in corde suo: * Non est Deus.
52:2 Corrúpti sunt, et abominábiles facti sunt in iniquitátibus: * non est qui fáciat bonum.
52:3 Deus de cælo prospéxit super fílios hóminum: * ut vídeat si est intéllegens, aut requírens Deum.
52:4 Omnes declinavérunt, simul inútiles facti sunt: * non est qui fáciat bonum, non est usque ad unum.
52:5 Nonne scient omnes qui operántur iniquitátem, * qui dévorant plebem meam ut cibum panis?
52:6 Deum non invocavérunt: * illic trepidavérunt timóre, ubi non erat timor.
52:6 Quóniam Deus dissipávit ossa eórum qui homínibus placent: * confúsi sunt, quóniam Deus sprevit eos.
52:7 Quis dabit ex Sion salutáre Israël? * cum convérterit Deus captivitátem plebis suæ, exsultábit Jacob, et lætábitur Israël.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony z Psałterza według okresu}
Nokturn I.
Ant. God bringeth back.
Psalm 52 [1]
52:1 Rzekł głupi w sercu swoim: * Nie masz Boga.
52:2 Zepsuli się i obrzydliwymi się stali w nieprawościach: * nie masz, kto by dobrze czynił.
52:3 Bóg z nieba spojrzał na synów człowieczych, * aby oglądać, czy jest znający albo szukający Boga.
52:4 Wszyscy odstąpili, razem stali się nieużytecznymi: * nie masz, kto by dobrze czynił, nie ma ani jednego.
52:5 Czy nie poznają wszyscy, którzy czynią nieprawość, * którzy pożerają lud mój jak strawę chleba?
52:6 Boga nie wzywali, * tam drżeli od bojaźni, gdzie nie było strachu.
52:6 Albowiem Bóg rozsypał kości tych, którzy się ludziom podobają: * pohańbieni są, bo Bóg nimi wzgardził.
52:7 Któż da z Syjonu zbawienie Izraelowi? * Gdy Bóg przywróci pojmanie ludu swego, uraduje się Jakub i rozweseli się Izrael.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 54 [2]
54:2 Exáudi, Deus, oratiónem meam, et ne despéxeris deprecatiónem meam: * inténde mihi, et exáudi me.
54:3 Contristátus sum in exercitatióne mea: * et conturbátus sum a voce inimíci, et a tribulatióne peccatóris.
54:4 Quóniam declinavérunt in me iniquitátes: * et in ira molésti erant mihi.
54:5 Cor meum conturbátum est in me: * et formído mortis cécidit super me.
54:6 Timor et tremor venérunt super me: * et contexérunt me ténebræ.
54:7 Et dixi: Quis dabit mihi pennas sicut colúmbæ, * et volábo, et requiéscam?
54:8 Ecce, elongávi fúgiens: * et mansi in solitúdine.
54:9 Exspectábam eum, qui salvum me fecit * a pusillanimitáte spíritus et tempestáte.
54:10 Præcípita, Dómine, dívide linguas eórum: * quóniam vidi iniquitátem, et contradictiónem in civitáte.
54:11 Die ac nocte circúmdabit eam super muros ejus iníquitas: * et labor in médio ejus, et injustítia.
54:12 Et non defécit de platéis ejus * usúra, et dolus.
54:13 Quóniam si inimícus meus maledixísset mihi, * sustinuíssem útique.
54:13 Et si is, qui óderat me, super me magna locútus fuísset, * abscondíssem me fórsitan ab eo.
54:14 Tu vero, homo unánimis: * dux meus, et notus meus:
54:15 Qui simul mecum dulces capiébas cibos: * in domo Dei ambulávimus cum consénsu.
54:16 Véniat mors super illos: * et descéndant in inférnum vivéntes:
54:16 Quóniam nequítiæ in habitáculis eórum: * in médio eórum.
54:17 Ego autem ad Deum clamávi: * et Dóminus salvábit me.
54:18 Véspere, et mane, et merídie narrábo et annuntiábo: * et exáudiet vocem meam.
54:19 Rédimet in pace ánimam meam ab his, qui appropínquant mihi: * quóniam inter multos erant mecum.
54:20 Exáudiet Deus, et humiliábit illos, * qui est ante sǽcula.
54:20 Non enim est illis commutátio, et non timuérunt Deum: * exténdit manum suam in retribuéndo.
54:21 Contaminavérunt testaméntum ejus, divísi sunt ab ira vultus ejus: * et appropinquávit cor illíus.
54:22 Mollíti sunt sermónes ejus super óleum: * et ipsi sunt jácula.
54:23 Jacta super Dóminum curam tuam, et ipse te enútriet: * non dabit in ætérnum fluctuatiónem justo.
54:24 Tu vero, Deus, dedúces eos, * in púteum intéritus.
54:24 Viri sánguinum, et dolósi non dimidiábunt dies suos: * ego autem sperábo in te, Dómine.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Avértit Dóminus captivitátem plebis suæ.
|
Psalm 54 [2]
54:2 Wysłuchaj, Boże, modlitwę moją, nie pogardzaj prośbą moją: * wejrzyj na mnie i wysłuchaj mnie.
54:3 Zasmuciłem się w ćwiczeniu moim * i zatrwożyłem się dla głosu nieprzyjaciela, i dla ucisku grzesznika.
54:4 Albowiem zwalili na mnie nieprawości * i w gniewie uciskali mnie.
54:5 Serce moje zatrwożyło się we mnie * i strach śmiertelny przypadł na mnie.
54:6 Bojaźń i drżenie przyszły na mnie, * i okryły mnie ciemności.
54:7 I rzekłem: Kto mi da skrzydła jak gołębicy, * a odlecę i odpocznę?
54:8 Oto oddaliłem się uciekając * i mieszkałem na pustyni.
54:9 Czekałem na tego, który mnie wybawił * od lękliwości ducha i od nawałności.
54:10 Strąć ich, Panie, rozdziel ich języki, * bo widziałem nieprawość i spór w mieście.
54:11 We dnie i w nocy otoczy je po murach jego nieprawość, * a cierpienie wpośród niego i niesprawiedliwość.
54:12 I nie ustała na ulicach jego * lichwa i zdrada.
54:13 Bo gdyby mi był złorzeczył nieprzyjaciel mój, * byłbym to przeniósł.
54:13 I gdyby był, który mnie nienawidzi, przeciwko mnie wielkie rzeczy mówił, * ukryłbym się przed nim.
54:14 Ale ty, człowiecze jednomyślny, * wodzu mój i znajomy mój:
54:15 Który razem ze mną jadałeś pokarmy, * do domu Bożego chodziliśmy w zgodzie.
54:16 Niechaj śmierć przyjdzie na nich * i niech żywcem zstąpią do otchłani:
54:16 Bo nikczemności w mieszkaniach ich, * w pośrodku nich.
54:17 Ja zaś do Boga wołałem, * i Pan wybawi mnie.
54:18 Wieczór i rano i w południe będę opowiadał i wysławiał, * i wysłucha głos mój.
54:19 Odkupi w pokoju duszę moją od tych, którzy mi się sprzeciwiają, * albowiem w wielkiej liczbie byli koło mnie.
54:20 Wysłucha Bóg, i poniży ich, * On który jest przed wiekami.
54:20 Bo nie masz u nich odmiany i nie bali się Boga: * wyciągnął rękę swoją ku odpłacie.
54:21 Zgwałcili przymierze Jego, rozproszeni są od gniewu oblicza Jego: * i zbliżyło się serce Jego.
54:22 Miększe są od oliwy słowa ich, * lecz są one strzałami.
54:23 Przerzuć na Pana troskę twoją, a On Cię podtrzyma, * nie dopuści na wieki zachwiać się sprawiedliwemu.
54:24 Ale Ty, Boże, zawiedziesz ich * do dołu zatracenia.
54:24 Mężowie krwawi i zdradliwi nie dojdą do połowy dni swoich: * lecz ja nadzieję będę miał w Tobie, Panie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. God bringeth back the captivity of His people.
|
Ant. Quóniam.
Psalmus 55 [3]
55:2 Miserére mei, Deus, quóniam conculcávit me homo: * tota die impúgnans tribulávit me.
55:3 Conculcavérunt me inimíci mei tota die: * quóniam multi bellántes advérsum me.
55:4 Ab altitúdine diéi timébo: * ego vero in te sperábo.
55:5 In Deo laudábo sermónes meos, in Deo sperávi: * non timébo quid fáciat mihi caro.
55:6 Tota die verba mea exsecrabántur: * advérsum me omnes cogitatiónes eórum in malum.
55:7 Inhabitábunt et abscóndent: * ipsi calcáneum meum observábunt.
55:8 Sicut sustinuérunt ánimam meam, pro níhilo salvos fácies illos: * in ira pópulos confrínges.
55:9 Deus, vitam meam annuntiávi tibi: * posuísti lácrimas meas in conspéctu tuo.
55:9 Sicut et in promissióne tua: * tunc converténtur inimíci mei retrórsum:
55:10 In quacúmque die invocávero te: * ecce, cognóvi, quóniam Deus meus es.
55:11 In Deo laudábo verbum, in Dómino laudábo sermónem: * in Deo sperávi, non timébo quid fáciat mihi homo.
55:12 In me sunt, Deus, vota tua, * quæ reddam, laudatiónes tibi.
55:13 Quóniam eripuísti ánimam meam de morte, et pedes meos de lapsu: * ut pláceam coram Deo in lúmine vivéntium.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. For my soul.
Psalm 55 [3]
55:2 Zmiłuj się nade mną, Boże, bo podeptał mnie człowiek, * przez cały dzień najeżdżając utrapił mię.
55:3 Deptali mię nieprzyjaciele moi cały dzień, * albowiem wielu jest walczących przeciwko mnie.
55:4 Wysokości dnia ulęknę się, * lecz ja w Tobie nadzieję mieć będę.
55:5 W Bogu wysławiać będę mowy moje, w Bogu nadzieję miałem, * nie będę się bał tego, co może uczynić mi ciało.
55:6 Cały dzień słowami moimi brzydzili się, * przeciwko mnie wszystkie myśli ich ku złemu.
55:7 Osiądą i ukryją się, * kroki moje śledzić będą.
55:8 Jakby czyhali na duszę moją, za nic w świecie nie zbawisz ich: * w gniewie narody pokruszysz.
55:9 Boże, żywot mój objawiłem Tobie, * położyłeś łzy moje przed obliczem Twoim.
55:9 Jak i obiecałeś: * wtedy obrócą się w tył nieprzyjaciele moi.
55:10 W którykolwiek dzień będę Cię wzywał: * oto poznałem, że Bogiem moim jesteś.
55:11 W Bogu będę chwalił słowo, w Panu będę chwalił mowę: * miałem nadzieję w Bogu, nie będę się lękał tego, co mi może uczynić człowiek.
55:12 Tobie, Boże, winienem śluby, * dziękczynienie, które oddam Tobie.
55:13 Albowiem wyrwałeś duszę moją od śmierci, a nogi moje od upadku, * abym się podobał przed Bogiem w światłości żyjących.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 56 [4]
56:2 Miserére mei, Deus, miserére mei: * quóniam in te confídit ánima mea.
56:2 Et in umbra alárum tuárum sperábo, * donec tránseat iníquitas.
56:3 Clamábo ad Deum altíssimum: * Deum qui benefécit mihi.
56:4 Misit de cælo, et liberávit me: * dedit in oppróbrium conculcántes me.
56:4 Misit Deus misericórdiam suam, et veritátem suam, * et erípuit ánimam meam de médio catulórum leónum: dormívi conturbátus.
56:5 Fílii hóminum dentes eórum arma et sagíttæ: * et lingua eórum gládius acútus.
56:6 Exaltáre super cælos, Deus, * et in omnem terram glória tua.
56:7 Láqueum paravérunt pédibus meis: * et incurvavérunt ánimam meam.
56:7 Fodérunt ante fáciem meam fóveam: * et incidérunt in eam.
56:8 Parátum cor meum, Deus, parátum cor meum: * cantábo, et psalmum dicam.
56:9 Exsúrge, glória mea, exsúrge, psaltérium et cíthara: * exsúrgam dilúculo.
56:10 Confitébor tibi in pópulis, Dómine: * et psalmum dicam tibi in géntibus:
56:11 Quóniam magnificáta est usque ad cælos misericórdia tua, * et usque ad nubes véritas tua.
56:12 Exaltáre super cælos, Deus: * et super omnem terram glória tua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Quóniam in te confídit ánima mea.
|
Psalm 56 [4]
56:2 Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się nade mną, * albowiem w Tobie ufa dusza moja.
56:2 I w cieniu skrzydeł Twoich nadzieję mieć będę, * aż przeminie nieprawość.
56:3 Będę wołał do Boga najwyższego, * Boga, który mi dobrze uczynił.
56:4 Posłał z nieba i wybawił mię, * wydał na pohańbienie tych, co mnie deptali.
56:4 Zesłał Bóg miłosierdzie swoje i prawdę swoją, * i wyrwał duszę moją spośród szczeniąt lwich: spałem strwożony.
56:5 Synowie ludzcy, zęby ich to oręże i strzały, * a ich język miecz ostry.
56:6 Wznieś się nad niebiosa, Boże, * i po wszystkiej ziemi niech brzmi chwała Twoja.
56:7 Zastawili sidła na nogi moje * i ugięli duszę moją.
56:7 Wykopali dół przed obliczem moim, * i wpadli weń.
56:8 Gotowe serce moje, Boże, gotowe serce moje, * będę śpiewał i grał.
56:9 Powstań, chwało moja, powstań, harfo i cytro: * wstanę o świtaniu.
56:10 Będę Cię wysławiał między ludem, Panie, * i będę Ci grał między narodami:
56:11 Albowiem wywyższone jest aż do niebios miłosierdzie Twoje, * i aż pod obłoki prawda Twoja.
56:12 Podnieś się nad niebiosa, Boże, * a po wszystkiej ziemi niech brzmi chwała Twoja.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. For my soul trusteth in Thee.
|
Ant. Juste judicáte.
Psalmus 57 [5]
57:2 Si vere útique justítiam loquímini: * recta judicáte, fílii hóminum.
57:3 Étenim in corde iniquitátes operámini: * in terra injustítias manus vestræ concínnant.
57:4 Alienáti sunt peccatóres a vulva, erravérunt ab útero: * locúti sunt falsa.
57:5 Furor illis secúndum similitúdinem serpéntis: * sicut áspidis surdæ, et obturántis aures suas,
57:6 Quæ non exáudiet vocem incantántium: * et venéfici incantántis sapiénter.
57:7 Deus cónteret dentes eórum in ore ipsórum: * molas leónum confrínget Dóminus.
57:8 Ad níhilum devénient tamquam aqua decúrrens: * inténdit arcum suum donec infirméntur.
57:9 Sicut cera, quæ fluit, auferéntur: * supercécidit ignis, et non vidérunt solem.
57:10 Priúsquam intellégerent spinæ vestræ rhamnum: * sicut vivéntes, sic in ira absórbet eos.
57:11 Lætábitur justus cum víderit vindíctam: * manus suas lavábit in sánguine peccatóris.
57:12 Et dicet homo: Si útique est fructus justo: * útique est Deus júdicans eos in terra.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Judge uprightly.
Psalm 57 [5]
57:2 Jeśli po prawdzie sprawiedliwość głosicie, * sądźcież sprawiedliwie, synowie człowieczy.
57:3 Albowiem w sercu popełniacie nieprawości, * na ziemi ręce wasze układają niesprawiedliwości.
57:4 Odstępcami są grzesznicy od łona, pobłądzili od żywota, * mówili kłamstwo.
57:5 Jad mają na podobieństwo węża, * jak żmija głucha i stulająca uszy swoje:
57:6 Która nie posłucha głosu zaklinaczów, * i czarownika zaklinającego mądrze.
57:7 Bóg pokruszy zęby ich w ustach ich, * zęby trzonowe lwów połamie Pan.
57:8 Wniwecz się obrócą, jak woda spływająca, * naciągnął łuk swój, póki nie zemdleją.
57:9 Jak wosk który się rozpływa, zniesieni będą, * spadł z góry ogień, i nie ujrzeli słońca.
57:10 Pierwej, niźli ciernie wasze poczuły tarń, * jako żywych pochłonie ich w gniewie.
57:11 Będzie się weselił sprawiedliwy, kiedy ujrzy pomstę, * ręce swe umyje we krwi grzesznika.
57:12 I rzecze człowiek: Zaprawdę, jest pożytek dla sprawiedliwego: * zaprawdę jest Bóg, który sądzi na ziemi.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 58 [6]
58:2 Éripe me de inimícis meis, Deus meus: * et ab insurgéntibus in me líbera me.
58:3 Éripe me de operántibus iniquitátem: * et de viris sánguinum salva me.
58:4 Quia ecce cepérunt ánimam meam: * irruérunt in me fortes.
58:5 Neque iníquitas mea, neque peccátum meum, Dómine: * sine iniquitáte cucúrri, et diréxi.
58:6 Exsúrge in occúrsum meum, et vide: * et tu, Dómine, Deus virtútum, Deus Israël,
58:6 Inténde ad visitándas omnes gentes: * non misereáris ómnibus, qui operántur iniquitátem.
58:7 Converténtur ad vésperam: et famem patiéntur ut canes, * et circuíbunt civitátem.
58:8 Ecce, loquéntur in ore suo, et gládius in lábiis eórum: * quóniam quis audívit?
58:9 Et tu, Dómine, deridébis eos: * ad níhilum dedúces omnes gentes.
58:10 Fortitúdinem meam ad te custódiam, quia, Deus, suscéptor meus es: * Deus meus, misericórdia ejus prævéniet me.
58:12 Deus osténdet mihi super inimícos meos, ne occídas eos: * nequándo obliviscántur pópuli mei.
58:12 Dispérge illos in virtúte tua: * et depóne eos, protéctor meus, Dómine:
58:13 Delíctum oris eórum, sermónem labiórum ipsórum: * et comprehendántur in supérbia sua.
58:13 Et de exsecratióne et mendácio annuntiabúntur in consummatióne: * in ira consummatiónis, et non erunt.
58:14 Et scient quia Deus dominábitur Jacob: * et fínium terræ.
58:15 Converténtur ad vésperam: et famem patiéntur ut canes, * et circuíbunt civitátem.
58:16 Ipsi dispergéntur ad manducándum: * si vero non fúerint saturáti, et murmurábunt.
58:17 Ego autem cantábo fortitúdinem tuam: * et exsultábo mane misericórdiam tuam.
58:17 Quia factus es suscéptor meus, * et refúgium meum, in die tribulatiónis meæ.
58:18 Adjútor meus, tibi psallam, quia, Deus, suscéptor meus es: * Deus meus, misericórdia mea.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Juste judicáte fílii hóminum.
|
Psalm 58 [6]
58:2 Wyzwól mię od nieprzyjaciół moich Boże mój, * i od powstających przeciwko mnie wybaw mię.
58:3 Wyrwij mię od tych, którzy czynią nieprawość, * i od mężów krwawych wybaw mię.
58:4 Bo oto ułowili duszę moją, * rzucili się na mnie potężni.
58:5 Ani nieprawości, ani grzechu nie ma przy mnie, Panie: * bez nieprawości biegłem i prosto postępowałem.
58:6 Powstań na me spotkanie, i zobacz: * a Ty, Panie, Boże zastępów, Boże Izraela:
58:6 Udaj się by nawiedzić wszystkie narody, * nie miej litości nad wszystkimi, którzy czynią nieprawość.
58:7 Wrócą się wieczorem i głodem będą przymierać jak psy, * i będą krążyć dokoła miasta.
58:8 Oto będą mówić ustami swymi, a miecz w ustach ich: * a któż słyszał?
58:9 A Ty, Panie, wyśmiejesz ich, * wniwecz obrócisz wszystkie narody.
58:10 Moc moją przy Tobie zachowam, bo Bóg jest moim obrońcą: * Bóg mój, miłosierdzie Jego uprzedzi mię.
58:12 Bóg da mi spoglądać na nieprzyjaciół moich, nie zabijaj ich, * by snadź nie zapomniał lud mój.
58:12 Rozprosz ich mocą Twoją * i strać ich, obrońco mój, Panie.
58:13 Za grzechy ust ich, za mowy warg ich * niech będą pojmani w hardości swojej.
58:13 A za złorzeczenia i kłamstwa będzie o nich ogłoszone na zatracenie: * w gniewie zatracenia, i nie będzie ich.
58:14 I poznają, iż Bóg będzie panował nad Jakubem * i aż do krańców ziemi.
58:15 Wrócą się wieczorem i głodem będą przymierać jak psy, * i będą krążyć dokoła miasta.
58:16 Rozbiegną się za jedzeniem, * a jeśli się nie najedzą, będą mruczeć.
58:17 Ale ja będę opiewał moc Twoją * i będę z radością wychwalał rano miłosierdzie Twoje.
58:17 Boś się stał obrońcą moim * i ucieczką moją w dzień utrapienia mego.
58:18 Pomocniku mój, Tobie będę śpiewał, ponieważ Boże jesteś obrońcą moim: * Bogiem moim, miłosierdziem moim.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Judge uprightly O ye sons of men.
|
Ant. Da nobis.
Psalmus 59 [7]
59:3 Deus, repulísti nos, et destruxísti nos: * irátus es, et misértus es nobis.
59:4 Commovísti terram, et conturbásti eam: * sana contritiónes ejus, quia commóta est.
59:5 Ostendísti pópulo tuo dura: * potásti nos vino compunctiónis.
59:6 Dedísti metuéntibus te significatiónem: * ut fúgiant a fácie arcus:
59:7 Ut liberéntur dilécti tui: * salvum fac déxtera tua, et exáudi me.
59:8 Deus locútus est in sancto suo: * lætábor, et partíbor Síchimam: et convállem tabernaculórum metíbor.
59:9 Meus est Gálaad, et meus est Manásses: * et Éphraim fortitúdo cápitis mei.
59:9 Juda rex meus: * Moab olla spei meæ.
59:10 In Idumǽam exténdam calceaméntum meum: * mihi alienígenæ súbditi sunt.
59:11 Quis dedúcet me in civitátem munítam? * quis dedúcet me usque in Idumǽam?
59:12 Nonne tu, Deus, qui repulísti nos? * et non egrediéris, Deus, in virtútibus nostris?
59:13 Da nobis auxílium de tribulatióne: * quia vana salus hóminis.
59:14 In Deo faciémus virtútem: * et ipse ad níhilum dedúcet tribulántes nos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Give us.
Psalm 59 [7]
59:3 Boże, odrzuciłeś nas i zniszczyłeś nas, * rozgniewałeś się i zmiłowałeś się nad nami.
59:4 Wzruszyłeś ziemię i wstrząsnąłeś nią, * ulecz szczerby jej, bo się zachwiała.
59:5 Dałeś doświadczyć ludowi Twemu ciężkich rzeczy, * napoiłeś nas winem żałości.
59:6 Dałeś znak bojącym się Ciebie, * aby uciekli od oblicza łuku:
59:7 Aby byli wybawieni umiłowani twoi: * wybaw prawicą Twoją i wysłuchaj mnie.
59:8 Bóg mówił w świątyni swojej: * Rozweselę się i podzielę Sychem i dolinę namiotów rozmierzę.
59:9 Mój jest Galaad i mój Manasses, * a Efraim mocą głowy mojej.
59:9 Juda królem moim: * Moab garncem nadziei mojej.
59:10 Na Idumeę wyciągnę but mój, * mnie cudzoziemcy są poddani.
59:11 Któż mię doprowadzi do miasta obronnego? * Kto mię doprowadzi aż do Idumei?
59:12 Czy nie Ty, Boże, któryś nas odrzucił * i nie wynijdziesz, Boże, z wojskami naszymi?
59:13 Daj nam ratunek w utrapieniu, * bo omylny ratunek człowieczy.
59:14 Z Bogiem pokażemy siłę, * i On wniwecz obróci trapiących nas.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 60 [8]
60:2 Exáudi, Deus, deprecatiónem meam: * inténde oratióni meæ.
60:3 A fínibus terræ ad te clamávi: * dum anxiarétur cor meum, in petra exaltásti me.
60:4 Deduxísti me, quia factus es spes mea: * turris fortitúdinis a fácie inimíci.
60:5 Inhabitábo in tabernáculo tuo in sǽcula: * prótegar in velaménto alárum tuárum.
60:6 Quóniam tu, Deus meus, exaudísti oratiónem meam: * dedísti hereditátem timéntibus nomen tuum.
60:7 Dies super dies regis adícies: * annos ejus usque in diem generatiónis et generatiónis.
60:8 Pérmanet in ætérnum in conspéctu Dei: * misericórdiam et veritátem ejus quis requíret?
60:9 Sic psalmum dicam nómini tuo in sǽculum sǽculi: * ut reddam vota mea de die in diem.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Da nobis Dómine auxílium de tribulatióne.
|
Psalm 60 [8]
60:2 Wysłuchaj, Boże, prośbę moją: * wejrzyj na modlitwę moją.
60:3 Od krańców ziemi wołałem do Ciebie, * gdy było zatrwożone serce moje, na skałę podniosłeś mię.
60:4 Prowadziłeś mię, boś się stał nadzieją moją: * wieżą mocną przeciw nieprzyjacielowi.
60:5 Będę mieszkał w przybytku Twoim na wieki, * ochroniony będę pod zasłoną skrzydeł Twoich.
60:6 Bo Ty, Boże mój, wysłuchałeś modlitwę moją, * dałeś dziedzictwo bojącym się imienia Twego.
60:7 Dni do dni królewskich przyczynisz, * lata jego z pokolenia na pokolenie.
60:8 Mieszka na wieki przed obliczem Bożym, * miłosierdzie i prawdę jego kto wybada?
60:9 Tak będę psalm śpiewał imieniu Twemu na wieki wieków, * abym oddawał śluby moje od dnia do dnia.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Give us help from trouble, O Lord.
|
Ant. Nonne Deo. ‡
Psalmus 61 [9]
61:2 Nonne Deo ‡ subjécta erit ánima mea? * ab ipso enim salutáre meum.
61:3 Nam et ipse Deus meus, et salutáris meus: * suscéptor meus, non movébor ámplius.
61:4 Quoúsque irrúitis in hóminem? * interfícitis univérsi vos: tamquam paríeti inclináto et macériæ depúlsæ?
61:5 Verúmtamen prétium meum cogitavérunt repéllere, cucúrri in siti: * ore suo benedicébant, et corde suo maledicébant.
61:6 Verúmtamen Deo subjécta esto, ánima mea: * quóniam ab ipso patiéntia mea.
61:7 Quia ipse Deus meus, et salvátor meus: * adjútor meus, non emigrábo.
61:8 In Deo salutáre meum, et glória mea: * Deus auxílii mei, et spes mea in Deo est.
61:9 Speráte in eo omnis congregátio pópuli, effúndite coram illo corda vestra: * Deus adjútor noster in ætérnum.
61:10 Verúmtamen vani fílii hóminum, mendáces fílii hóminum in statéris: * ut decípiant ipsi de vanitáte in idípsum.
61:11 Nolíte speráre in iniquitáte, et rapínas nolíte concupíscere: * divítiæ si áffluant, nolíte cor appónere.
61:12 Semel locútus est Deus, duo hæc audívi, quia potéstas Dei est, et tibi, Dómine, misericórdia: * quia tu reddes unicuíque juxta ópera sua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Doth not my soul.
Psalm 61 [9]
61:2 Czyż Bogu nie będzie poddana dusza moja? * Bo od Niego zbawienie moje.
61:3 Bo On sam Bóg mój i zbawiciel mój, * On obrońca mój, nie zachwieję się więcej.
61:4 Dokądże będziecie nacierać na człowieka? * Chcecie zabić wy wszyscy, jakby na ścianę pochyloną i płot wywrócony?
61:5 Zaprawdę godności mojej zamyślali mnie pozbawić, biegałem z pragnieniem: * usty swymi błogosławili, a sercem swym złorzeczyli.
61:6 Tymczasem, bądź poddana Bogu, duszo moja, * bo od Niego cierpliwość moja.
61:7 Bo On Bóg mój i zbawiciel mój, * On pomocnik mój, nie będę uciekał.
61:8 W Bogu zbawienie moje i chwała moja: * Bóg pomocy mojej, i nadzieja moja jest w Bogu.
61:9 Miejcie nadzieję w Nim, całe zgromadzenie ludu, wylewajcie przed Nim serca wasze: * Bóg pomocnikiem naszym na wieki.
61:10 Doprawdy marni są synowie człowieczy, oszukańczy synowie ludzcy na wadze: * zwodzą w próżności swojej razem.
61:11 Nie miejcie nadziei w nieprawości i drapiestwa nie pożądajcie: * jeśli wam przybędzie majętności, nie przykładajcież serca.
61:12 Raz rzekł Bóg, te dwie rzeczy słyszałem: iż moc jest u Boga i u Ciebie miłosierdzie, Panie, * bo Ty oddasz każdemu według uczynków jego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 63 [10]
63:2 Exáudi, Deus, oratiónem meam cum déprecor: * a timóre inimíci éripe ánimam meam.
63:3 Protexísti me a convéntu malignántium: * a multitúdine operántium iniquitátem.
63:4 Quia exacuérunt ut gládium linguas suas: * intendérunt arcum rem amáram, ut sagíttent in occúltis immaculátum.
63:6 Súbito sagittábunt eum, et non timébunt: * firmavérunt sibi sermónem nequam.
63:6 Narravérunt ut abscónderent láqueos: * dixérunt: Quis vidébit eos?
63:7 Scrutáti sunt iniquitátes: * defecérunt scrutántes scrutínio.
63:7 Accédet homo ad cor altum: * et exaltábitur Deus.
63:8 Sagíttæ parvulórum factæ sunt plagæ eórum: * et infirmátæ sunt contra eos linguæ eórum.
63:9 Conturbáti sunt omnes qui vidébant eos: * et tímuit omnis homo.
63:10 Et annuntiavérunt ópera Dei, * et facta ejus intellexérunt.
63:11 Lætábitur justus in Dómino, et sperábit in eo, * et laudabúntur omnes recti corde.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Nonne Deo subjécta erit ánima mea.
|
Psalm 63 [10]
63:2 Wysłuchaj, Boże, prośbę moją, gdy się modlę: * od strachu przed nieprzyjacielem wybaw duszę moją.
63:3 Obroniłeś mię od zgrai przewrotnych, * od mnóstwa czyniących nieprawość.
63:4 Bo zaostrzyli jak miecz języki swoje, * naciągnęli łuk, rzecz gorzką, aby w skrytości strzelać na niewinnego.
63:6 Znienacka nań strzelać będą, a nie będą się bać: * utwierdzili się w zamiarze złym.
63:6 Namawiali się, żeby ukryć sidła, * mówili: Któż je obaczy?
63:7 Wymyślili nieprawość, * umęczyli się głębokim szukaniem.
63:7 Przystąpi człowiek do serca głębokiego, * a Bóg wywyższony będzie.
63:8 Strzałami maluczkich stały się ich razy, * i osłabły przeciwko nim ich języki.
63:9 Strwożyli się wszyscy, którzy ich widzieli, * i uląkł się wszelki człowiek.
63:10 I opowiadali sprawy Boże, * i uczynki Jego zrozumieli.
63:11 Będzie się weselił sprawiedliwy w Panu i będzie w Nim miał nadzieję: * i będą chwaleni wszyscy prawego serca.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Doth not my soul wait upon God?
|
Ant. Benedícite.
Psalmus 65 [11]
65:1 Jubiláte Deo, omnis terra, psalmum dícite nómini ejus: * date glóriam laudi ejus.
65:3 Dícite Deo: Quam terribília sunt ópera tua, Dómine! * in multitúdine virtútis tuæ mentiéntur tibi inimíci tui.
65:4 Omnis terra adóret te, et psallat tibi: * psalmum dicat nómini tuo.
65:5 Veníte, et vidéte ópera Dei: * terríbilis in consíliis super fílios hóminum.
65:6 Qui convértit mare in áridam, in flúmine pertransíbunt pede: * ibi lætábimur in ipso.
65:7 Qui dominátur in virtúte sua in ætérnum, óculi ejus super gentes respíciunt: * qui exásperant non exalténtur in semetípsis.
65:8 Benedícite, gentes, Deum nostrum: * et audítam fácite vocem laudis ejus,
65:9 Qui pósuit ánimam meam ad vitam: * et non dedit in commotiónem pedes meos.
65:10 Quóniam probásti nos, Deus: * igne nos examinásti, sicut examinátur argéntum.
65:11 Induxísti nos in láqueum, posuísti tribulatiónes in dorso nostro: * imposuísti hómines super cápita nostra.
65:12 Transívimus per ignem et aquam: * et eduxísti nos in refrigérium.
65:13 Introíbo in domum tuam in holocáustis: * reddam tibi vota mea, quæ distinxérunt lábia mea.
65:14 Et locútum est os meum, * in tribulatióne mea.
65:15 Holocáusta medulláta ófferam tibi cum incénso aríetum: * ófferam tibi boves cum hircis.
65:16 Veníte, audíte, et narrábo, omnes, qui timétis Deum: * quanta fecit ánimæ meæ.
65:17 Ad ipsum ore meo clamávi, * et exaltávi sub lingua mea.
65:18 Iniquitátem si aspéxi in corde meo, * non exáudiet Dóminus.
65:19 Proptérea exaudívit Deus, * et atténdit voci deprecatiónis meæ.
65:20 Benedíctus Deus, * qui non amóvit oratiónem meam, et misericórdiam suam a me.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. O bless our God.
Psalm 65 [11]
65:1 Wykrzykujcie Bogu, wszystkie ziemie, psalm śpiewajcie imieniu Jego: * dajcie cześć chwale Jego.
65:3 Mówcie Bogu: Jakże straszne są dzieła Twoje, Panie. * Dla wielkości mocy Twojej będą kłamać przed Tobą nieprzyjaciele Twoi.
65:4 Wszystka ziemia niech Ci się kłania i niech Ci śpiewa, * niech psalm śpiewa imieniu Twemu.
65:5 Chodźcie, a oglądajcie dzieła Boże, * straszny jest w planach nad synami człowieczymi.
65:6 On obrócił morze w suchą ziemię, przez rzekę przejdą nogą: * tam się będziemy weselili w Nim.
65:7 On panuje w mocy swej na wieki, oczy Jego na narody patrzą: * którzy Go drażnią, niech się sami w sobie nie wynoszą.
65:8 Błogosławcie, narody, Boga naszego * i dajcie słyszeć głos chwały Jego.
65:9 On włożył życie w duszę moją * i nie dał się zachwiać nogom moim.
65:10 Albowiem doświadczyłeś nas, Boże: * wypławiłeś nas ogniem, jak pławią srebro.
65:11 Zawiodłeś nas w sidło, nakładłeś utrapień na grzbiety nasze, * wsadziłeś ludzi na głowy nasze.
65:12 Przeszliśmy przez ogień i przez wodę, * ale przywiodłeś nas do ochłody.
65:13 Wejdę do domu Twego z całopaleniem, * oddam Ci śluby moje, które wyraziły wargi moje.
65:14 I wymówiły usta moje * w ucisku moim.
65:15 Całopalenia tłuste ofiaruję Tobie z kadzeniem baranów, * ofiaruję Ci woły z kozłami.
65:16 Chodźcie, słuchajcie wszyscy, którzy się Boga boicie, * a opowiem, jak wielkie rzeczy uczynił duszy mojej.
65:17 Do Niego ustami moimi wołałem * i wysławiałem językiem moim.
65:18 Jeślibym patrzał na nieprawość w sercu moim, * nie wysłuchałby Pan.
65:19 Przeto wysłuchał Bóg * i baczył na głos modlitwy mojej.
65:20 Błogosławiony Bóg, * który nie odrzucił modlitwy mojej i miłosierdzia swego ode mnie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 67 [12]
67:2 Exsúrgat Deus, et dissipéntur inimíci ejus, * et fúgiant qui odérunt eum, a fácie ejus.
67:3 Sicut déficit fumus, defíciant: * sicut fluit cera a fácie ignis, sic péreant peccatóres a fácie Dei.
67:4 Et justi epuléntur, et exsúltent in conspéctu Dei: * et delecténtur in lætítia.
67:5 Cantáte Deo, psalmum dícite nómini ejus: * iter fácite ei, qui ascéndit super occásum: (fit reverentia) Dóminus nomen illi.
67:5 Exsultáte in conspéctu ejus: * turbabúntur a fácie ejus, patris orphanórum et júdicis viduárum.
67:6 Deus in loco sancto suo: * Deus, qui inhabitáre facit uníus moris in domo:
67:7 Qui edúcit vinctos in fortitúdine, * simíliter eos qui exásperant, qui hábitant in sepúlcris.
67:8 Deus, cum egrederéris in conspéctu pópuli tui, * cum pertransíres in desérto:
67:9 Terra mota est, étenim cæli distillavérunt a fácie Dei Sínai, * a fácie Dei Israël.
67:10 Plúviam voluntáriam segregábis, Deus, hereditáti tuæ: * et infirmáta est, tu vero perfecísti eam.
67:11 Animália tua habitábunt in ea: * parásti in dulcédine tua páuperi, Deus.
67:12 Dóminus dabit verbum evangelizántibus, * virtúte multa.
67:13 Rex virtútum dilécti dilécti: * et speciéi domus divídere spólia.
67:14 Si dormiátis inter médios cleros, pennæ colúmbæ deargentátæ, * et posterióra dorsi ejus in pallóre auri.
67:15 Dum discérnit cæléstis reges super eam, nive dealbabúntur in Selmon: * mons Dei, mons pinguis.
67:16 Mons coagulátus, mons pinguis: * ut quid suspicámini montes coagulátos?
67:17 Mons, in quo beneplácitum est Deo habitáre in eo: * étenim Dóminus habitábit in finem.
67:18 Currus Dei decem míllibus múltiplex, míllia lætántium: * Dóminus in eis in Sina in sancto.
67:19 Ascendísti in altum, cepísti captivitátem: * accepísti dona in homínibus.
67:19 Étenim non credéntes, * inhabitáre Dóminum Deum.
67:20 Benedíctus Dóminus die quotídie: * prósperum iter fáciet nobis Deus salutárium nostrórum.
67:21 Deus noster, Deus salvos faciéndi: * et Dómini Dómini éxitus mortis.
67:22 Verúmtamen Deus confrínget cápita inimicórum suórum: * vérticem capílli perambulántium in delíctis suis.
67:23 Dixit Dóminus: Ex Basan convértam, * convértam in profúndum maris:
67:24 Ut intingátur pes tuus in sánguine: * lingua canum tuórum ex inimícis, ab ipso.
67:25 Vidérunt ingréssus tuos, Deus: * ingréssus Dei mei: regis mei qui est in sancto.
67:26 Prævenérunt príncipes conjúncti psalléntibus: * in médio juvenculárum tympanistriárum.
67:27 In ecclésiis benedícite Deo Dómino, * de fóntibus Israël.
67:28 Ibi Bénjamin adolescéntulus: * in mentis excéssu.
67:28 Príncipes Juda, duces eórum: * príncipes Zábulon, príncipes Néphtali.
67:29 Manda, Deus, virtúti tuæ: * confírma hoc, Deus, quod operátus es in nobis.
67:30 A templo tuo in Jerúsalem, * tibi ófferent reges múnera.
67:31 Íncrepa feras arúndinis, congregátio taurórum in vaccis populórum: * ut exclúdant eos, qui probáti sunt argénto.
67:32 Díssipa gentes, quæ bella volunt: vénient legáti ex Ægýpto: * Æthiópia prævéniet manus ejus Deo.
67:33 Regna terræ, cantáte Deo: * psállite Dómino.
67:34 Psállite Deo, qui ascéndit super cælum cæli, * ad Oriéntem.
67:35 Ecce dabit voci suæ vocem virtútis, date glóriam Deo super Israël, * magnificéntia ejus, et virtus ejus in núbibus.
67:36 Mirábilis Deus in sanctis suis, Deus Israël ipse dabit virtútem, et fortitúdinem plebi suæ, * benedíctus Deus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Benedícite gentes Deum nóstrum.
|
Psalm 67 [12]
67:2 Bóg powstaje i rozpraszają się nieprzyjaciele Jego, * i uciekają, którzy Go nienawidzą, od oblicza Jego.
67:3 Jak ustaje dym, tak ustają, * jak się wosk rozpływa od ognia, tak giną grzesznicy od oblicza Bożego.
67:4 A sprawiedliwi ucztują i weselą się przed oczyma Bożymi: * i rozkoszują się w radości.
67:5 Śpiewajcie Bogu, psalm śpiewajcie imieniu Jego, * czyńcie drogę Temu, który wstępuje na zachód: (pochylić głowę) Pan imię Jego.
67:5 Radujcie się przed obliczem Jego: * zatrwożą się od oblicza Jego, ojca sierot i sędziego wdów.
67:6 Boga na miejscu swym świętym: * Bóg, który osadza samotnych w domu:
67:7 Który wywodzi więźniów w mocy, * także i drażniących, którzy mieszkają w grobach.
67:8 Boże, gdy wychodziłeś przed ludem Twym, * gdy ciągnąłeś przez pustynię:
67:9 Ziemia się trzęsła, niebiosa też kropiły przed obliczem Boga Synaju, * przed obliczem Boga Izraela.
67:10 Deszcz obfity wydzielisz, Boże, dziedzictwu Twojemu: * i omdlewało, a Tyś je orzeźwiał.
67:11 Zwierzęta Twoje będą mieszkały w nim: * nagotowałeś w dobroci Twej ubogiemu, Boże.
67:12 Pan da słowo zwiastującym nowinę, * mocą wielką.
67:13 Król zastępów umiłowanego, umiłowanego * i ozdobą domu [ma] rozdzielać łupy.
67:14 Choćbyście spali w pośrodku działów, pióra gołębicy posrebrzone: * a tył grzbietu żółci się jak złoto.
67:15 Gdy Niebieski rozprasza tam królów, będą wybieleni jak śnieg na Selmonie: * góra Boża jest górą tłustą.
67:16 Góra obfita, góra tłusta: * co się przypatrujecie górom zsiadłym?
67:17 To góra, na której się Bogu podoba mieszkać, * albowiem Pan będzie mieszkał na wieki.
67:18 Wozów Bożych wiele dziesiątków tysięcy, tysiące weselących się: * Pan między nimi na Synaju, w świątyni.
67:19 Wstąpiłeś na wysokość, pojmałeś pojmanych: * nabrałeś darów między ludźmi.
67:19 Też i niewierzących, * aby Pan Bóg mieszkał.
67:20 Błogosławiony Pan na każdy dzień: * szczęśliwą uczyni nam drogę Bóg zbawienia naszego.
67:21 Bóg nasz Bogiem zbawiającym, * i u Pana, u Pana jest wyjście ze śmierci.
67:22 Wszakże Bóg potłucze głowy nieprzyjaciół swoich, * czub owłosiony chodzących w występkach swoich.
67:23 Rzekł Pan: Przywrócę z Baszanu, * przywrócę w głębokość morską:
67:24 Aby się umoczyła noga twoja we krwi * i język psów twoich w niej, z nieprzyjaciół.
67:25 Widzieli pochód Twój, Boże, * pochód Boga mego, króla mojego, który jest w świątyni.
67:26 Na przedzie szli książęta wraz ze śpiewakami, * w pośrodku młodziutkich bębniczek.
67:27 W zebraniach błogosławcie Boga, Pana * ze źródeł izraelskich.
67:28 Tam, jest Beniamin młodziutki, * w zachwyceniu myśli.
67:28 Książęta Judy, wodzowie ich, * książęta Zabulonu, książęta Neftalego.
67:29 Rozkaż, Boże, mocy Twojej: * umocnij to, Boże, coś w nas sprawił.
67:30 Z kościoła Twego w Jeruzalem, * Tobie królowie ofiarują dary.
67:31 Pogrom zwierzę trzcin, zgromadzenie byków wśród krów narodów, * aby wypchnęli tych, którzy są wypróbowani jak srebro.
67:32 Rozprosz narody, które wojen chcą: przyjdą posłowie z Egiptu: * Etiopia spiesznie wyciągnie swe ręce do Boga.
67:33 Królestwa ziemi, śpiewajcie Bogu, * grajcie Panu.
67:34 Grajcie Bogu, który wstąpił na niebo niebios, * na wschód słońca.
67:35 Oto podnosi głos swój, głos mocy, dajcie chwałę Bogu nad Izraelem, * wielmożność Jego i moc Jego w obłokach.
67:36 Dziwny jest Bóg w świętych swoich, Bóg izraelski, Ten da moc i siłę ludowi swemu, * niech będzie Bóg błogosławiony.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. O bless our God ye people.
|
℣. Deus, vitam meam annuntiávi tibi.
℟. Posuísti lácrimas meas in conspéctu tuo.
|
℣. God, I have declared my life unto Thee.
℟. Thou hast put my tears in Thy sight.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ille nos benedícat, qui sine fine vivit et regnat. Amen.
Lectio 1
De libro primo Regum
1 Reg 13:1-4
1 Fílius uníus anni erat Saul, cum regnáre cœpísset; duóbus autem annis regnávit super Israël.
2 Et elégit sibi Saul tria míllia de Israël. Et erant cum Saul duo míllia in Machmas et in monte Bethel, mille autem cum Jónatha in Gábaa Bénjamin. Porro céterum pópulum remísit unumquémque in tabernácula sua.
3 Et percússit Jónathas statiónem Philisthinórum, quæ erat in Gábaa. Quod cum audíssent Philísthiim Saul cécinit búccina in omni terra dicens: Audiant Hebrǽi.
4 Et univérsus Israël audívit hujuscémodi famam: Percússit Saul statiónem Philisthinórum, et eréxit se Israël advérsus Philísthiim; clamávit ergo pópulus post Saul in Gálgala.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Peccávi super númerum arénæ maris, et multiplicáta sunt peccáta mea: et non sum dignus vidére altitúdinem cæli præ multitúdine iniquitátis meæ: quóniam irritávi iram tuam,
* Et malum coram te feci.
℣. Quóniam iniquitátem meam ego cognósco: et delíctum meum contra me est semper, quia tibi soli peccávi.
℟. Et malum coram te feci.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Czytanie Ewangelii niech będzie nam zbawieniem i obroną. Amen.
Lekcja 1
Z Pierwszej Księgi Królewskiej
1 Sm 13:1-4
1 Syn jednego roku był Saul, gdy począł królować, a dwie lecie królował nad Izraelem.
2 I wybrał sobie Saul trzy tysiące z Izraela: i były przy Saulu dwa tysiące w Machmas, i na górze Bethel, i a tysiąc był z Jonathą w Gabaa Benjamin, lecz inszy lud odesłał każdego do przybytku jego.
3 I pobił Jonathas straż Philistyńską, która była w Gabaa. Co gdy usłyszeli Philistynowie, Saul zarąbił w trąbę po wszystkiej ziemi, rzekąc: Niech usłyszą Hebreowie.
4 A wszystek Izrael usłyszał tę wieść: Pobił Saul straż Philistyńską, i podniósł się Izrael przeciwko Philistynom. Wołał tedy lud za Saulem w Galgala.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. My sins are many, yea, they are more in number than the sands of the sea; I am not worthy to look up toward heaven because of the multitude of my iniquities; for I have provoked thee to anger;
* And done evil in thy sight.
℣. For I acknowledge my transgression, and my sin is ever before me, for against thee only have I sinned.
℟. And done evil in thy sight.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Divínum auxílium máneat semper nobíscum. Amen.
Lectio 2
1 Reg 13:5-8
5 Et Philísthiim congregáti sunt ad præliándum contra Israël, trigínta míllia cúrruum et sex míllia équitum et réliquum vulgus, sicut aréna, quæ est in líttore maris plúrima. Et ascendéntes castrametáti sunt in Machmas ad oriéntem Betháven.
6 Quod cum vidíssent viri Israël se in arcto pósitos, (afflíctus enim erat pópulus) abscondérunt se in spelúncis et in ábditis, in petris quoque et in antris et in cistérnis.
7 Hebrǽi autem transiérunt Jordánem in terram Gad et Gálaad. Cumque adhuc esset Saul in Gálgala, univérsus pópulus pertérritus est, qui sequebátur eum.
8 Et exspectávit septem diébus juxta plácitum Samuélis; et non venit Sámuel in Gálgala, dilapsúsque est pópulus ab eo.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Exaudísti, Dómine, oratiónem servi tui, ut ædificárem templum nómini tuo:
* Bénedic et sanctífica domum istam in sempitérnum, Deus Israël.
℣. Dómine, qui custódis pactum cum servis tuis, qui ámbulant coram te in toto corde suo.
℟. Bénedic et sanctífica domum istam in sempitérnum, Deus Israël.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Pomoc Boża niech będzie z nami zawsze. Amen.
Lekcja 2
1 Sm 13:5-8
5 Philistynowie téż zgromadzili się, aby walczyli na Izraela, trzydzieści tysięcy wozów, i sześć tysięcy jezdnych, a ostatek ludu pospolitego tak wiele jako piasku, który jest na brzegu morskim bardzo wielki: i wyciągnąwszy położyli się obozem w Machmas na wschód Bethawen.
6 Co ujrzawszy mężowie Izraelscy, że w cieśniéj byli; (bo był lud utrapiony), pokryli się w jaskiniach, i w skrytych miejscach, i w skałach téż i w jamach i w studniach.
7 A Hebreowie przeszli za Jordan do ziemie Gad i Galaad. A gdy jeszcze Saul był w Galgala, przelękł się wszystek lud, który szedł za nim.
8 I czekał siedm dni według woléj Samuelowéj: lecz Samuel nie przyszedł do Galgalu, i rozbieżał się lud od niego.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. O Lord, Thou hast hearkened unto the prayer of thy servant, that I might build a temple unto thy Name,
* O God of Israel, bless Thou, and hallow this house for ever.
℣. O Lord, Who keepest covenant with thy servants that walk before thee in all their heart.
℟. O God of Israel, bless Thou, and hallow this house for ever.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.
Lectio 3
1 Reg 13:9-14
9 Ait ergo Saul: Afférte mihi holocáustum et pacífica. Et óbtulit holocáustum.
10 Cumque complésset ófferens holocáustum, ecce Samuel veniébat; et egréssus est Saul óbviam ei ut salutáret eum.
11 Locutúsque est ad eum Samuel: Quid fecísti? Respóndit Saul: Quia vidi quod pópulus dilaberétur a me, et tu non véneras juxta plácitos dies, porro Philísthiim congregáti fúerant in Machmas,
12 Dixi: Nunc descéndent Philísthiim ad me in Gálgala, et fáciem Dómini non placávi. Necessitáte compúlsus, óbtuli holocáustum.
13 Dixítque Sámuel ad Saul: Stulte egísti, nec custodísti mandáta Dómini Dei tui, quæ præcépit tibi. Quod si non fecísses, jam nunc præparásset Dóminus regnum tuum super Israël in sempitérnum;
14 Sed nequáquam regnum tuum ultra consúrget. Quæsívit Dóminus sibi virum juxta cor suum et præcépit ei Dóminus ut esset dux super pópulum suum, eo quod non serváveris quæ præcépit Dóminus.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Audi, Dómine, hymnum et oratiónem, quam servus tuus orat coram te hódie, ut sint óculi tui apérti, et aures tuæ inténtæ,
* Super domum istam die ac nocte.
℣. Réspice, Dómine, de sanctuário tuo, et de excélso cælórum habitáculo.
℟. Super domum istam die ac nocte.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Super domum istam die ac nocte.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości. Amen.
Lekcja 3
1 Sm 13:9-14
9 Rzekł tedy Saul: Przynieście mi całopalenie i zapokojne. I ofiarował całopalenie.
10 A gdy skończył ofiarować całopalenie, oto Samuel przychodził: i wyszedł Saul przeciwko jemu, aby go przywitał.
11 I rzekł do niego Samuel: Coś uczynił? Odpowiedział Saul: Bom widział, iż się lud rozchodził odemnie, a tyś nie przyszedł wedle dni namówionych, a Philistynowie zgromadzili się byli w Machmas:
12 Rzekłem: Teraz zjadą Philistynowie do mnie do Galgala, a nie ubłagałem oblicza Pańskiego: portzebą przyciśniony, ofiarowałem całopalenie.
13 I rzekł Samuel do Saula: Głupieś uczynił, aniś strzegł przykazania Pana, Boga twego, któreć przykazał: czego byś był nie uczynił, teraz by już był Pan nagotował królestwo twoje nad Izraelem na wieki.
14 Ale żadną miarą królestwo twoje więcéj nie powstanie: szukał sobie Pan męża według serca swego, i rozkazał mu Pan, aby był książęciem nad ludem jego, przeto żeś nie zachował, coć Pan rozkazał.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Hearken, O Lord, unto the cry and to the prayer which thy servant prayeth before thee today, that thine eyes may be open and thine ears attend;
* Toward this house day and night.
℣. Look down from thine high and holy place, O Lord, even from heaven thy dwelling.
℟. Toward this house, day and night.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Toward this house, day and night.
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
|
Oratio {ex Proprio de Tempore}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Protéctor in te sperántium, Deus, sine quo nihil est válidum, nihil sanctum; multíplica super nos misericórdiam tuam; ut, te rectóre, te duce, sic transeámus per bona temporália, ut non amittámus ætérna.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Temporału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Obrońco nadzieję w Tobie pokładających, Boże, bez którego niema nic stałego ani świętego: pomnóż miłosierdzie Twoje nad nami, abyśmy pod rządami i przewodnictwem Twojem tak przeszli przez dobra doczesne, by nie utracić wiecznych.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
|